မျမင္ခ်င္ေတာ့လုိ႔ နွင္တယ္လည္း မဆုိရက္ပါဘူးကြယ္ ....
အရင္လုိ ၾကင္နာခြင့္မွ မရွိေတာ့တာပဲေလ ...။
ေန ေလ မုိး ဘယ္လုိအျငိဳးနဲ႔ ဆုိးဆုိး
ညွိဳးမ်က္ႏွာ တခ်က္ မပ်က္ခ့ဲတာေတာင္ မင္းမွ မေထာက္ေတာ့တာပဲ ...။
မ်က္နွာေတာ္ မညိဳလုိက္ပါန႔ဲ ခ်စ္တဲ့သူရယ္ ...
ခုိနားခြင့္မရွိေတာ့တဲ့ ရင္ခြင္အတြက္ ...
ကုိယ့္ဘက္ကပဲ လွည့္ထြက္နႈတ္ဆက္ပါတယ္ .... ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ... တခဏတာ တြယ္ျငိခြင့္ေလးေပးခ့ဲ့တဲ့ မင္းကို
တဘဝစာအေလ်ာ္အစားအျဖစ္ .. မင္းေျခရင္းမွာပဲ ငါ့ရြက္လႊာ ပါးလ်ေဆြးေျမ့ပါရေစ ..... ။
အမတငယ္
၂၉-၁၂-၂၀၁၂။ ၉း၄၄ PM
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment