မျမင္ခ်င္ေတာ့လုိ႔ နွင္တယ္လည္း မဆုိရက္ပါဘူးကြယ္ ....

အရင္လုိ ၾကင္နာခြင့္မွ မရွိေတာ့တာပဲေလ ...။



ေန ေလ မုိး ဘယ္လုိအျငိဳးနဲ႔ ဆုိးဆုိး

ညွိဳးမ်က္ႏွာ တခ်က္ မပ်က္ခ့ဲတာေတာင္ မင္းမွ မေထာက္ေတာ့တာပဲ ...။



မ်က္နွာေတာ္ မညိဳလုိက္ပါန႔ဲ ခ်စ္တဲ့သူရယ္ ...

ခုိနားခြင့္မရွိေတာ့တဲ့ ရင္ခြင္အတြက္ ...

ကုိယ့္ဘက္ကပဲ လွည့္ထြက္နႈတ္ဆက္ပါတယ္ .... ။



ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ... တခဏတာ တြယ္ျငိခြင့္ေလးေပးခ့ဲ့တဲ့ မင္းကို

တဘဝစာအေလ်ာ္အစားအျဖစ္ .. မင္းေျခရင္းမွာပဲ ငါ့ရြက္လႊာ ပါးလ်ေဆြးေျမ့ပါရေစ ..... ။



အမတငယ္

၂၉-၁၂-၂၀၁၂။ ၉း၄၄ PM

0 comments:

 
အိမ္ေဝးႏွင္းဆီ ရဲ႕ အတၳဳပတၱိ. Template Design By: SkinCorner