ဘယ္လုိလုပ္သင့္တယ္ဆုိတာ ကုိယ္သိျပီးသားပဲ ... ဒါေပမယ့္ေလ ... ဘယ္လုိလုပ္ရမယ္ဆုိတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကုိ မခ်ရဲဘူး .... ။ ကုိယ္ လက္မခံခ်င္ဘူး ....။
ကုိယ္ အတားအဆီိး ခလုတ္ကန္သင္း ေနာက္ဆံတင္းေစမယ့္ အရာ တခု မျဖစ္ခ်င္ခ့ဲပါဘူး ... ။ ဒါေပမယ့္ေလ ... ကုိယ္ လက္မလႊတ္လုိက္ရဲဘူး ... ။ ကုိယ္ ေၾကာက္ေနတယ္ ... ။ အဲ့တာအဓိပၸါယ္ မရွိဘူးဆုိတာလည္း ကိုယ္သိပါတယ္ ... ။ ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲကြယ္ .... ။
ေတြးလုိက္မိရံု ခနေလးေတာင္ ကုိယ့္အတြက္ ေဆာက္တည္ရာမရ ျဖစ္ေနခဲ့တာ ... ဒါေပမယ့္ .... ျဖစ္ခ်င္တာထက္ ျဖစ္သင့္တာက ပုိ ဦးစားေပးသင့္တယ္ဆုိတာ ... ကုိယ္ နားလည္ပါတယ္ ... ဒါေပမယ့္လဲ ကြာ ............
ကုိယ္သိပ္ေၾကာက္ေနတယ္ ... မယံုၾကည္လုိ႔လည္း မဟုတ္ရပါဘူး .... ဒါေပမယ့္ ...ကုိယ္ ေၾကာက္ တယ္ .....။
ဒီေလာက္ ေဝး ေနရတာေတာင္ ထပ္ေဝးရဦးမလားကြယ္ ... ကုိုယ္သိပ္ ေလာဘ ၾကီးေနလား .. ကုိယ္သိပ္ အတၱၾကီးေနလား .. ကုိယ္သိပ္ကုိ တကိုယ္ေကာင္း ဆန္ေနသလား .... ?????
ဒါဆုိ .. ကုိယ္ သေဘာထားၾကီးေပးရမွာလား ... ေလာဘနည္းသင့္တယ္လား ... အတၱမၾကီးသင့္ဘူးေပါ့ေလ .. ဟုတ္လားဟင္ ... ။
ဒါ ... ၾကိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္း ေဆြးေျမ့ပ်က္ဆီးျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းတရားတစ္ခု အစပ်ဳိးေတာ့မွာဆုိရင္ေရာ ....
မသိေတာ့ဘူးကြယ္ ... တကယ္ကုိ ကုိုယ့္ဦးေနွာက္က အလုပ္မလုပ္ေတာ့ဘူး ...
ဦးေနွာက္ကုိသိပ္သံုးလြန္းခဲ့လုိ႔လားမသိပါဘူး .. ဒီတၾကိမ္ေတာ့ ကိုယ့္ဦးေနွာက္က အလုပ္မလုပ္ေတာ့ဘူးကြယ္ ........... ။
အမတ ငယ္ ၁၉.၀၂.၂၀၁၂ 1:44 PM
0 comments:
Post a Comment