မျမင္ခ်င္ေတာ့လုိ႔ နွင္တယ္လည္း မဆုိရက္ပါဘူးကြယ္ ....

အရင္လုိ ၾကင္နာခြင့္မွ မရွိေတာ့တာပဲေလ ...။



ေန ေလ မုိး ဘယ္လုိအျငိဳးနဲ႔ ဆုိးဆုိး

ညွိဳးမ်က္ႏွာ တခ်က္ မပ်က္ခ့ဲတာေတာင္ မင္းမွ မေထာက္ေတာ့တာပဲ ...။



မ်က္နွာေတာ္ မညိဳလုိက္ပါန႔ဲ ခ်စ္တဲ့သူရယ္ ...

ခုိနားခြင့္မရွိေတာ့တဲ့ ရင္ခြင္အတြက္ ...

ကုိယ့္ဘက္ကပဲ လွည့္ထြက္နႈတ္ဆက္ပါတယ္ .... ။



ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ... တခဏတာ တြယ္ျငိခြင့္ေလးေပးခ့ဲ့တဲ့ မင္းကို

တဘဝစာအေလ်ာ္အစားအျဖစ္ .. မင္းေျခရင္းမွာပဲ ငါ့ရြက္လႊာ ပါးလ်ေဆြးေျမ့ပါရေစ ..... ။



အမတငယ္

၂၉-၁၂-၂၀၁၂။ ၉း၄၄ PM

ရင္ခုန္ျခင္းသက္သက္နဲ႔ ခ်စ္ခဲ့တာမဟုတ္သလုိ ...
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေၾကာင့္ ေပါက္ဖြားလာရတ့ဲ အခ်စ္လည္းမဟုတ္ခဲ့ဘူး .... ။

ရင္ခုန္ရင္း ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ရသလုိ
ေမွ်ာ္လင့္ရင္းနဲ႔လည္း စြန္႔လႊတ္နုိင္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားခဲ့ရဖူးတယ္ .... ။

စြန္႔လႊတ္နုိင္ဖုိ႔ ၾကိဳတင္ေလ့က်င့္ရင္း ...
ေကာက္ရုိးတမွ်င္စာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးနဲ႔ .. ရင္ခုန္ခဲ့ရသူပါ .... ။

ခုေတာ့ .. ေကာက္ရုိးမွ်င္ေလးက သံေယာဇဥ္တျဖစ္လဲခဲ့လုိ႔
ငါ ... ငါ့ကမာၻေလးကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရခဲ့ျပီ ...... ။

ငါ့ရဲ႔ ကမာၻငယ္ေလးေရ .....

မင္းရင္ခြင္ရဲ႕ နွင္းဆီရနံ႕ေတြမွာ ျပန္လည္မိန္းမူးခြင့္ ....
မင္းေျခြခ်မယ့္ နွင္းဆီပြင့္ဖတ္ေတြကို ျပန္လည္နမ္းရွိက္ခြင့္ ...
မင္းဖန္ဆင္းထားတဲ့ ေနျခည္ေႏြးရဲ႕ အေထြးအေပြ႔မွာ ျပန္လည္အိပ္စက္ခြင့္ ...

မေဝးေတာ့တ့ဲတေန႔မွာ ျပန္လည္ ပိုင္ဆုိင္နုိင္ေကာင္းပါရဲ႕ ..... ။


အမတငယ္
၂၉-၀၁-၂၀၁၂ ၆း၂၂ PM