ငါ ေနခ်င္ခဲ့တာ နင္ ဆုိတဲ့ ေကာင္းကင္ေအာက္မွာပါ ခ်စ္သူရယ္... ခုေတာ့ နင္က င့ါေကာင္းကင္ အျဖစ္ကေန ရက္ရက္စက္စက္ နွဳတ္ထြက္သြားခဲ့တာ ငါ... ဘယ္ေကာင္းကင္ မွာ ျငိတြယ္လင္းလက္ရမွာလဲ.....
*****
အခန္း ၁။
ျပန္မေတြ႕ျဖစ္တာေတာ္ေတာ္ၾကာျပီေလ...။ ခုဆုိ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေလး ရဲ႕ ကေလးေလးေတာင္ ၂ နွစ္အရြယ္.. သူငယ္ခ်င္းမေလးလည္း ကေလးအေမၾကီးကိုျဖစ္လုိ႕.. ကုိယ္ကုိယ့္ကုိ မုိ႕ ငယ္ေသးတယ္ ထင္ေနတာေလ..။ ၂၅ နွစ္ဆုိတဲ့ အရြယ္က အပ််ိၾကီးစာရင္းကို သြင္းခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနၾကျပီကိုး...။
' ဟဲ့ မိငယ္... နင္က ဘာလဲ.. အပ်ိဳၾကီးလုပ္မလုိ႕လား.. '
ကၽြန္မ နာမည္ နွင္းဆီငယ္ ဆုိေပမယ့္ အိမ္က ငယ္လုိ႔ပဲ ေခၚတတ္တာရယ္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ငယ္ လုိ႔ပဲ နာမ္စားသံုးတတ္တာရယ္ေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေတြအကုန္ ကၽြန္မကို ငယ္ လုိ႔ပဲေခၚတတ္ပါတယ္..။
သူ႕ေမးခြန္းကို ကၽြန္မမေျဖရေသးခင္ သူ တခုခုကို သတိရသြားသလုိနဲ႕...
'ငယ္... ေနနုိင္ ခု ဘယ္ေရာက္ေနလဲ နင္သိလား..'
'ဟင္.. ေနနိုင္'
ေနနုိင္.. ေနနုိင္.. ေနနုိင္ဆိုတဲ့ နာမည္ကို ေမ့ဖုိ႕ေတာ္ေတာ္ပင္ပင္ပန္းပန္းၾကိဳးစားထားခဲ့ရတာ ခုဆုိ ၅ နွစ္ေတာင္ၾကာသြားျပီေလ..။ ဒါေပမယ့္ ေနနုိင္ ဆိုတဲ့နာမည္ကိုၾကားရုံနဲ႕ ခုထိ ကၽြန္မ ရင္ခုန္သံေတြ မတည္ျငိမ္နုိုင္ခဲ့ေသးတာ အခ်စ္က အခ်ိန္ကာလနဲ႕ အသက္အရြယ္ကေန လြတ္ကင္းေနလုိ႕လား.....။
*****
ငယ္တုိ႕ ဒီျမိဳ႕ကုိေျပာင္းလာတာ ခုဆုိ ၁နွစ္ျပည့္ျပီ။ ေဖေဖ ေမေမတုိ႕က အစုိးရဝန္ထမ္းေတြဆုိေတာ့ ငယ္ ေမြးတဲ့ ငယ္ ေပ်ာ္တဲ့ မႏၱေလး မွာၾကာၾကာမေနလုိက္ရပါဘူး။ ဒီျမိဳ႕ေသးေသးေျခာက္ေျခာက္ေလးကို ေရာက္လာခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏွင္းဆီငယ္ ဆုိတဲ့ မ်က္လံုးျပဴးျပဴး နွဳတ္ခမ္းစူစူ နဲ႕ ခပ္စြာစြာေကာင္မေလး ကိုေတာ့ လူခ်စ္လူခင္ေပါတယ္ေလ။ ေဘးအိမ္က ပြင့္နီးနီးဝ တဲ့ မေလး ကအဆုိးဆံုး.. သူသြားေလရာေနရာ ေခၚတတ္တယ္။
ဒီေန႕လည္း သၾကၤန္အၾကိဳေန႕မို႕ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို ဆြမ္းသြားကပ္မယ္ ငယ္ေလးေရ တဲ့... ငယ္ တုိ႕ကလည္း အျပင္ထြက္ရမယ္ ဆုိလုိ႕ကေတာ့ ပဲမ်ားျပီးသား... ေမေမ့ကို ဆံပင္ နွစ္ဖက္ခြဲစည္းေပးခုိင္းလုိက္တယ္။ ေမေမကလည္း မေလး နဲ႕ဆုိ ငယ့္ကိုစိတ္ခ်ျပီးသား...။
'အမေလး... ဝင္းေလးေရ... ညည္းညီမကိုလည္းၾကည့္ဦး... ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသြားမွာမုိ႕ေတာ္ေတာ့တယ္...'
ေမေမ့ အသံ... ဒါေပမယ့္ နဳတ္ခမ္းနီ ဆုိးထားတဲ့နွဳတ္ခမ္းစူစူေလးနဲ႕ မ်က္လုံးျပဳးျပဳး ငါးနွစ္အရြယ္ သူ႕သမီးေလးကိုၾကည့့္ျပီး ျပဳံးေနတဲ့ ေမ့ မ်က္နွာမွာ ငယ့္ အတြက္ အခ်စ္ေတြ အပံုၾကီးရွိေနတာ ငယ္ သိတာေပါ့..။
ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက လမ္းတဖက္ကိုကုူးျပီး လမ္းၾကားေလးထဲကေနျဖတ္သြားရတယ္။ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို ဝင္တဲ့လမ္းရွိေပမယ့္ ငယ္တုိ႕အိမ္နဲ႕လွမ္းေတာ့ လူၾကီးေတြက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကိုသြားတိုင္း အဲ့လမ္းကေနပဲ သြားေနၾကေလ။ ငယ္လည္း လမ္းကိုသိေနျပီးသား...။
မေလး က တဖက္က ခ်ိဳင့္ကိုဆြဲ တဖက္က ငယ့္လက္ကိုဆြဲရင္း စည္ပုိင္းၾကီးလိွမ့္ သလုိ အိပဲ့အိပဲ့ သြားရာေနာက္ ငယ္ကလည္း ပဲေလးနဲ႕ေပ့ါ..။ လမး္ကလူေတြက အမေလး ခ်စ္စရာေလးေတာ့ .. ပဲပဲေလး... ဆုိျပိးေျပာရင္ ဟန္မေဆာင္နုိင္ေလာက္ေအာင္ သေဘာေတြက်လုိ႕...။ ငယ္ ပဲမ်ားလုိ႕ မဆုံးေသးပါဘူး... လမ္းထိပ္ အဝင္ပဲရွိေသးတယ္...။ ပက္မယ္ ေဟ့ ပက္မယ္ ဆုိျပီး ညာသံေပးထြက္လာတဲ့ အသံတသံၾကားလုိက္ရတယ္...။ ၾကည့္လုိက္မိေတာ့ ငယ္နဲ႕ ရြယ္တုူေလာက္ပဲရွိဦးမယ္ေလ..။ သူ႕ကို ခါတုိင္း ဒီလမ္းကျဖတ္ရင္ျမင္ဖူးပါဘူး..။ ရုပ္ကုိက ဂ်စ္တီးဂ်စ္ကန္နဲ႕.. ဟြန္း...။
'ဟဲ့.. ဟဲ့.. ကေလး မပက္ရဘူးေလ.. တုိ႕က ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသြားမွာ မပက္ရဘူး ငရဲၾကီးမယ္'
'ခင္ဗ်ားကို ပက္ပါဘူး... ဟုိေကာင္မေလးကိုပက္မွာ'
ဗုေဒၶါ... ငယ့္ကုိပက္မလုိ႕တဲ့... သၾကၤန္ဆုိ သူမ်ားကိုသာ ပက္ခ်င္တာ ငယ့္ကိုလာပက္ရင္ အာျပဲေအာင္ေအာ္ငုိတတ္တဲ့ ငယ္လည္း ဟုိေကာင္မေလးကို ပက္မယ္ ဆုိကတည္းက မေလးရဲ႕ စည္ပုိင္းခႏၶာကိုယ္ၾကီးကုိ ပတ္ေျပးေတာ့တာေလ.. ဟုိေကာင္ေလးက လုိက္ ငယ္ကေျပး မေလးက ၾကားထဲက ခ်ိဳင့္ၾကီးနဲ႕ကို႕ရုိ႕ကားယား... ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ေတြျဖစ္ေနတုန္း...
'ဟဲ့.. သား.. ေနနုိင္... သူငယ္ခ်င္းက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသြားမွာေလ.. ျပန္လာမွပက္ေနာ္ လာ.. လာ'
'ဟြန္းး သူတို႕က ဒီလမ္းက ျပန္လာမွာမုိ႕လုိ႕လား..'
'အမေလး ျပန္ပါမယ္ရွင္... လူူကေလးမင္းရဲ႕.. ကၽြန္မတုိ႕ဒီလမ္းကပဲျပန္လာမွာပါ အဲ့က်မွ ပက္ပါရွင့္'
မေလးက အဲ့လုိေျပာျပီး ငယ္ လက္ကိုဆဲြရင္း ထြက္ခဲ့တယ္... ငယ္ ကေတာ့ အဲ့ဒီ ဂ်စ္ကန္ကန္ ေကာင္ေလးကို လွည့္ၾကည့္ လွည့္ၾကည့္.... ျပန္ရင္ ဒီလမ္းကျပန္ဦးမယ္ ဆုိေတာ့ သူက ပက္ဦးမွာလား...
*****
'နင္မွတ္မိေသးလား ငါ့ကို နင္ငယ္ငယ္တုန္းက ေရလုိက္ပက္တာေလ...'
'မွတ္မိတာေပါ့ဟ.. နင္ကေလ.. အဲ့ကတည္းက ခ်စ္ဖုိ႕ေကာင္းတာ..'
ငယ္စီးေနတဲ့ ဒါန္းေလးကို လႊဲေပးရင္း ငယ့္ကို ခ်စ္တယ္လုိ႕ဆုိလာတဲ့ ငယ္ ခ်စ္ေနရတဲ့ ငယ့္ေကာင္းကင္ေလး က အဲ့လုိေျပာလုိက္တုိင္း ငယ့္ ရင္ေတြ ထိန္းမနုိင္သိမ္းမရခုန္လာခဲ့ရတာလဲ အၾကိမ္ၾကိမ္ပါပဲ...။
နင္လညး္ အဲ့ကတည္းက ခ်စ္ဖုိ႕ေကာင္းတာ.. လုိ႕ျပန္ေျပာခ်င္ေပမယ့္ ငယ့္လည္ပင္းမွာ တခုခုက ဆုိ႕ေနတယ္။
ငယ္ ပထမနွစ္ ေက်ာင္းတက္ျပီးျပန္လာေတာ့ ဖြင့္ေျပာလာတုနး္ကေတာ့ ဟားတုိက္ရီျပီး စေနာက္ခဲ့ေပမယ့္ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္လုိ႕ သူနဲ႕ေဝးသြားမွ အရင္တုန္းကနဲ႕မတူတဲ့ သတိရျခင္းတမ်ဳိးနဲ႕ ရူးမတတ္သတိရေနခဲ့တာ... အဲ့တာ အခ်စ္လား.... ဘာမွန္းမသိခဲ့ေပမယ့္... သူ႕နဲ႕ ေနာက္တခါျပန္ဆံုတုိင္း အရင္ကလုိ ေပ့ါေပ့ါပါးပါး မဟုတ္ေတာ့ တာေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိထားမိတယ္..။ အရင္တုန္းက ျပန္ေတြ႕တာနဲ႕ ေရပက္မဝင္ စကားေတြေျပာရင္ေျပာ မဟုတ္ရင္ ရန္ျဖစ္စိတ္ေကာက္ ျပန္ေခၚနဲ႕ ရွဳပ္ယွက္ခတ္ေနတဲ့ နွစ္ေယာက္သားက ခုေတာ့ ဘယ္က စကားစ ရမွန္းမသိျဖစ္ေနတတ္တယ္။ ငယ့္အေတြးမဆံုးခင္.....
'ငယ္... ငါနင့္ကို ခ်စ္တယ္'
*****
အမတငယ္
၂၇. ဇူလုိင္. ၂၀၀၉ 11:30 AM
ဆက္ရန္
1 comments:
အဟီးးးး ေဆာ္တီးးးမမေရ မမမွန္းမသိလို႔ ဒုတိယ ပိုင္းပါ ဆက္ဖတ္မယ္ေနာ္
Post a Comment